W bólu przewlekłym z towarzyszącym procesem zapalnym celowe wydaje się połączenie terapii miejscowej z NLPZ podanym drogą doustną.

Nie ma do tej pory dostępnego analgetyku nieopiodowego pozbawionego działań niepożądanych.

Nadreaktywność pęcherza moczowego to rozpoznanie objawowe.

W krajach rozwiniętych NAFLD jest najczęstsza przewlekłą choroba wątroby występującą u 17–46% populacji.

Zakażenia dróg moczowych stanowią ok. 10–20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych.

NLPZ są podstawą w leczeniu farmakologicznym bólu ostrego i przewlekłego o charakterze zapalnym.

Klinicznie zarówno w ostrym, jak i przewlekłym zapaleniu zatok pojawia się w zatokach i nosie stosunkowo dużo wydzieliny.

Ważne, by lekarze POZ znali zasady diagnostyki różnicowej COVID-19 i niezbędne schematy postępowania profilaktycznego.

Skuteczność probiotyku zależy od szczepu, dawki i specyficzności choroby.

Częstotliwość występowania IBS w populacji ogólnej szacuje się na 14%.

Za optymalne stężenie 25(OH)D uznano wartość 30–50 ng/ml (75–125 nmol/l).

Zmiana stylu życia jest podstawowym elementem leczenia opornego NT.

W farmakologicznym leczeniu gorączki stosowane są najczęściej NLPZ.

Objawy niedokrwistości z niedoboru żelaza mogą być bardzo różnorodne i niespecyficzne.

Powikłania ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego są zdecydowanie najczęstszymi powikłaniami stosowania klasycznych NLPZ.

Ponad 90% kamieni żółciowych składa się głównie z cholesterolu i powstaje w woreczku żółciowym.

Pierwszym etapem w leczeniu zaparć powinna być właściwa dieta oraz regularna aktywność fizyczna.

Bezpieczeństwo stosowania lidokainy było obserwowane nawet w grupie noworodków.

Właściwości probiotyków są wysoce szczepozależne.